Chorobę wywołuje pierwotniak zarodnikowy (jednokomórkowe mikrosporidia). Spory w postaci cyst dostają się do organizmu drogą pokarmową (konsumpcja zakażonych ryb, bezkręgowców). W jelitach otoczki cyst rozpuszczają się, a zarodniki "wstrzykiwane" są do krwiobiegu za pomocą zakotwiczonej nici w ścianie jelita grubego. Zarodniki wraz z krwią przemieszczają się w celu znalezienia odpowiedniego miejsca do dalszego rozwoju - najczęściej jest to tkanka mięśniowa. W miejscach docelowych pod wpływem kolejnych przemian powstają liczne spory tworzące torbiele (są rozproszone w tkankach między komórkami). Zainfekowane tkanki zaczynają zamierać powodując szaro białawe odbarwienia. Na zewnątrz wydostają się przez skórę (pękające owrzodzenia) lub po obumarciu gospodarza. Spory są bardzo wytrzymałe - bez żywiciela potrafią przetrwać nawet do 4 lat.
2. Rodzaj choroby - typ
Jest to choroba wywołana przez mikrosporidia (dawniej klasyfikowane jako grzyby).
3. Przyczyna
Przyczyną Plistoforozy jestjednokomórkowe organizmy Pleistophora hyphessobryconis.
pożywienie pochodzenia zwierzęcego (ryby, bezkręgowce) z niepewnego źródła
zła jakość wody
5. Objawy
odłączanie się od stada, pływanie w samotności
nienaturalne ubarwienie - utrata barw, ich ciemnienie, brak połysku
białe smugi i odbarwienia na skórze - zwłaszcza wzdłuż kręgosłupa oraz poniżej płetwy grzbietowej
chwiejne pływanie spowodowane porażeniem mięśni, skrzywienie układu kostnego
grudkowate torbiele deformujące mięśnie
strzępienie płetw - zwłaszcza ogonowej (najczęściej spowodowane wtórnym zakażeniem)
brak apetytu - wychudzenie ciała
6. Metody leczenia Plistoforozy
Choroba jest nieuleczalna - leczenie jest nieskuteczne (otoczki torbieli odporne są na działanie antybiotyków). W przypadku zmagania się z tą infekcją ryby potencjalnie zdrowe przenosimy do oddzielnego zbiornika w celu obserwacji (ewentualnie można poddać je kąpielom dezynfekcyjnym i dalej obserwować), a osobniki z zaawansowanymi objawami poddajemy natychmiastowej eutanazji. Zbiornik główny, wraz z podłożem i wszystkimi elementami dekoracyjnymi poddajemy dezynfekcji.
7. Uwagi dotyczące tej choroby
Najbardziej na tą chorobę narażone są ryby z rodziny kąsaczowatych (przede wszystkim neony, bystrzyki i zwinniki), karpiowatych (danio, brzanki, złota rybka) oraz pielęgnice.
Wiele ryb może być bezobjawowymi nosicielami tej choroby.