Ludwiga Płożąca (Ludwigia Repens)

Ludwiga płożąca w warunkach naturalnych jest częściowo lub całkowicie zanurzona i porasta obrzeża każdego rodzaju zbiornika wodnego (zarówno tego o wodach stojących, jak i pływających) w Meksyku, Stanach Zjednoczonych, Gwatemali, Kolumbii oraz na Wyspach Karaibskich. Jest to gatunek polimorficzny, który charakteryzuje się dość dużą zmiennością w obrębie danej populacji.

Gatunek charakteryzuje się sprężystymi łodygami, z których w węzłach wyrastają parami lancetowate lub owalne, niewielkie (do 5 cm) liście. Każde kolejne piętro liści jest obrócone w stosunku do poprzedniego o 90º. Kolor rośliny jest uzależniony od intensywności oświetlenia – im silniejsze światło (minimum 2,5 W/l), tym roślina bardziej czerwona. Zazwyczaj jej górna część jest bordowo-czerwona, a dolna lub liście od spodu zielone. Od oświetlenia zależy także jej układ – przy słabszym świetle rośnie pionowo do góry, przy intensywniejszym zaczyna się płożyć po podłożu.

Roślina najlepiej prezentuje się posadzona w grupach (kolejne sadzonki co 4-6 cm) na środkowym lub tylnym planie oraz po bokach. Doskonale kontrastuje z zielonymi roślinami. Jej systematyczne przycinanie (przycinanie wierzchołków) sprzyja powstawaniu licznych pędów bocznych, a co za tym idzie jej zagęszczeniu.

Jest to dość łatwy w uprawie gatunek, który szybko się rozrasta. Preferuje on wodę o odczynie od lekko kwaśnego do neutralnego (pH=6,0-7,5). Dodatkowe nawożenie w mikroelementy (żelazo, fosforany) ułatwia i przyspiesza wybarwianie się rośliny na czerwono. Nawożenie dwutlenkiem węgla nie jest wymagane. W zbyt słabym świetle gatunek traci dolne liście.

Gatunek nasienny, który w akwarium rozmnażamy wegetatywnie – z uciętych sadzonek pędowych. Przed posadzeniem takiej sadzonki w podłożu należy usunąć liście z ostatniego węzła od spodu.