Domowe Akwarium Pl

Naskalnik Wężogłowy (Julidochromis Transcriptus)

Zobacz też:
naskalnik wężogłowy julidochromis transcriptus
Wikimedia/Chomielka /CC SA 3.0
GatunekNaskalnik Wężogłowy
Nazwa łacińskaJulidochromis Transcriptus
Rodzinapielęgnicowate
WystępowanieAfryka
Długość7 cm
Temperatura23 - 26°C
Twardość wodyśrednio twarda - twarda
pH8,5 - 9,2
Zbiornik80 L
Pokarmżywy, mrożony, suchy, glony

Naskalnik Wężogłowy (Julidochromis Transcriptus)

Występowanie

Gatunek słodkowodny, endemiczny dla północno-zachodnich brzegów jeziora Tanganika w Afryce. Zajmuje skaliste siedliska na głębokościach 6-24 metrów.

Wygląd zewnętrzny

Ryba charakteryzuje się cylindrycznym pokrojem ciała z typową dla tego gatunku wystającą górną wargą. Oprócz stałych zębów, posiada również dodatkowe – zęby gardłowe, posiada także tylko jedną parę nozdrzy. Ubarwienie ciała jest szaro-beżowe/biało-żółtawe z czarnymi/brązowymi, nieregularnymi plamami układającymi się w poprzeczne/poziome pręgi lub na wzór szachownicy. Podbrzusze jasne. Płetwy grzbietowa, ogonowa oraz odbytowa posiadają niebieski i czarni margines i także upstrzone są w ciemne i jasne plamki. Ryba ta może wyróżniać się ciemniejszym lub jaśniejszym kolorem i jest to ściśle związane z głębokością na jakiej żyje – im głębiej (mniej światła), tym ciemniejsze ubarwienie. Gatunek ten często mylony jest z naskalnikiem Marliera (Julidochromis marlieri). Rozróżnić ich można między innymi po czarnej prędze pod okiem, która występuje tylko u naskalnika Marliera. U opisywanego gatunku ciemna pręga przechodzi tylko przez dolną połowę oka (brak dodatkowych znaczeń na policzkach czy na dolnej połowie głowy). Samiec zazwyczaj jest nieco większy od samicy.

Usposobienie

Naskalnik wężogłowy z natury jest samotnikiem, dość nieśmiałym ale także terytorialnym i agresywnym, zwłaszcza kiedy zaczynają się tworzyć pary oraz podczas tarła. Najlepiej jak jest trzymany w parach (ryby te najczęściej tworzą trwałe, monogamiczne pary) lub w większej grupie kilku par, jeżeli posiadamy odpowiednio duże akwarium. Wszystkie ryby, które chowają się w rogach zbiornika i nie wypływają stamtąd nawet podczas karmienia, powinny być przeniesione do osobnego akwarium – nie zostały zaakceptowane przez grupę i najprawdopodobniej zostaną uśmiercone wcześniej czy później. Gatunek może być trzymany z innymi pielęgnicami z jeziora Tanganika pod warunkiem, że będą one podobnych rozmiarów.

Akwarium

Gatunek preferuje przestronne akwaria z licznymi kryjówkami wśród skał i kamieni o ciemnej barwie. Podłoże powinno być miękkie i drobnoziarniste (piasek lub żwir), najlepiej ciemne, oświetlenie stonowane (im jaśniejsze oświetlenie, tym bledsze ubarwienie naskalnika). Wymagana skuteczna filtracja o umiarkowanym-silnym przepływie oraz dobrze natleniona woda. Konieczne systematyczne podmiany części wody (około 10% raz w tygodniu). Warunki w akwarium powinny być stabilne. Wszelkie wahania parametrów są źle tolerowane przez ryby.

Rozmnażanie

Gatunek jajorodny, który będzie rozmnażał się w akwarium ogólnym lub hodowlanym. Niezbędne będą kryjówki wśród skał, skorup ceramicznych lub grot uformowanych z kamieni. Do tarła ryby możemy pobudzić poprzez obfitsze karmienie żywymi pokarmami. Samica składa ikrę na terytorium obranym przez samca, najczęściej w ciasnej szczelinie skalnej. Ryby najczęściej tworzą trwałe, monogamiczne pary, ale bardzo często tarło odbywa się w grupie: samica i dwóch samców (jeden większy - dominujący, drugi mniejszy). Oboje rodziców lub całe trio opiekują się złożoną ikrą. Zazwyczaj większy samiec chroni terytorium i odgania intruzów, a mniejszy samiec lub samica bezpośrednio dbają o złożone jajeczka. Narybek zaczyna swobodnie pływać w poszukiwaniu pożywienia po 5-8 dniach (w zależności od temperatury wody).