Domowe Akwarium Pl

Płaszczka Plamista (Potamotrygon Motoro)

Zobacz też:
płaszczka plamista Potamotrygon motoro
Wikipedia/Steven G. Johnson /CC BY-SA 3.0
GatunekPłaszczka Plamista
Nazwa łacińskaPotamotrygon Motoro
Rodzinaorleniokształtne
WystępowanieAmeryka Południowa
Długość50 - 80 cm
Temperatura24 - 26°C
Twardość wodymiękka - średnio twarda
pH6.0 - 7.5
Zbiornik800 L
Pokarmżywy, mrożony

Płaszczka Plamista (Potamotrygon Motoro)

Występowanie

Gatunek słodkowodny, który w warunkach naturalnych zamieszkuje nasłonecznione rozlewiska rzek oraz tereny zalewowe tworzące się w okresie deszczowym w Ameryce Południowej.

Wygląd zewnętrzny

Charakteryzuje się okrągłym kształtem o szaro brązowym ubarwieniu z wierzchu oraz kremowo szarym od spodu. Na skórze posiada okrągłe, ciemniejsze plamy w kształcie pierścieni, które mają jasne środki. Plamy te rozmieszczone są na całej powierzchni ciała – im bliżej środka, tym są większe. Na ogonie znajduje się kolec jadowy, który jest zrzucany co około 6 miesięcy (nowy kolec pojawia się przed zrzuceniem starego) – podczas pielęgnacji należy zachować więc szczególną ostrożność. Dostępnych jest kilka odmian hodowlanych różniących się przede wszystkim kolorem. Samca odróżnimy po wyrostkach kopulacyjnych, tzw. półprąciach, które znajdują się w kącikach płetw brzusznych (te z kolei umiejscowione są u nasady ogona).

Usposobienie

Są to spokojne i inteligentne ryby, drapieżne (polują w pobliżu dna oraz na otwartych wodach). Można je łatwo oswoić. Są ciągle w ruchu i mogą nam wyskoczyć z akwarium. W obliczu zagrożenia lub zestresowana może zaatakować swoim kolcem lub zakopać się w podłożu. Ryby nie przenosimy w siatce. Karmimy ją dwa razy dziennie. Dieta powinna być urozmaicona dla prawidłowego rozwoju (mięso ryb, krewetki, skorupiaki, dżdżownice), nie podajemy jednak mięsa ssaków. Kiedy wyraźnie widać jej kręgosłup – ryba jest niedożywiona. Kiedy krawędzie brzegu jej ciała wywinięte są na stałe do góry – ryba najpewniej zdechnie (powodem jest stres i/lub długi okres głodu). Samce są brutalne w stosunku do samic w okresie tarła. Za współtowarzyszy dobieramy dla nich nieagresywne i nieterytorialne gatunki o podobnym rozmiarze, jednak najlepiej jest je trzymać w zbiorniku gatunkowym. Żyją bardzo długo – nawet 20 lat.

Akwarium

Dorosłe osobniki wymagają ogromnych akwariów, które powinny być szerokości 200 cm, a wysokie nie bardziej niż 50 cm (przy wyższych powinniśmy utrzymywać niższy poziom wody). Wymagane przykrycie zbiornika, zabezpieczenie grzałki, aby ryby się nie oparzyły, skuteczna biologiczna filtracja (ryby wytwarzają bardzo dużo odchodów, jednocześnie są wrażliwe na azotyny i amoniak), miękkie i drobnoziarniste podłoże, masywne lub dobrze umocowane elementy dekoracyjne (ryby są bardzo silne), jasne oświetlenie, dobre natlenienie wody, systematyczne jej podmiany (30-50% raz w tygodniu).

Rozmnażanie

Gatunek żyworodny, którego w warunkach akwarystycznych nie jest łatwo rozmnożyć. Po pierwsze uzyskują one dojrzałość płciową dopiero po kilku latach. Po drugie najlepiej, jak pary dobiorą się same ze stada. Dobierając parę pamiętamy, aby samica była większa (łatwiej jest jej się bronić przed zbyt gwałtownymi zalotami samca). Podczas godów samiec chwyta zębami samicę, aby się wsunąć swoim brzuchem pod jej. Tak długo próbuje, aż samica nie ulegnie. Wówczas następuje wewnętrzne zapłodnienie (trwa to kilka sekund). Ciężarnej samicy wzrasta apetyt. Ciąża trwa 9-12 tygodni. Po tym okresie na świat przychodzi 1-5 samodzielnych płaszczek, które do tygodnia żywią się zapasami z woreczka żółtkowego. Rodzice nie opiekują się narybkiem i najlepiej odseparować ich od młodych.